Wandelen is het nieuwe connecteren
(Walk of Life,
Dire Straits)
Je hebt er
allicht al van gehoord. De mogelijke stressreacties: Vluchten, verstijven,
vechten. Flight, Freeze, Fight. Ik denk dat ik soms ook in Vasten, of net het omgekeerde
in Vreten & Volgieten heb vastgezeten de laatste weken. Maar die hebben hun
plaatsje bij de vluchtreacties vermoed ik…
In één of andere
cursus die ik een paar jaar geleden volgde werd daar ook een 4e V
aan toegevoegd: Verbinding zoeken. Ik ben dat de afgelopen weken eerst onbewust
en daarna heel bewust beginnen doen. Dat is voor mij een bijzonder effectieve stress
management techniek. Wat zeveren en babbelen met iemand die begrip toont,
luistert, voor afleiding zorgt. Want uiteindelijk moet je al die shit eenzaam
en alleen doorspartelen. En dat maakt voor mij die verbinding des te
belangrijker.
Door de lockdown
zijn onze mogelijkheden om te connecteren enigszins beperkt, maar wandelen
biedt nog een uitweg. En ’t is nog gezond ook! Dus trek ik de natuur in met
familie en vrienden. Wie er zin in heeft mag zijn wandelbottekes aantrekken en samen
met mij de modder instappen. Onze Belgische wandelpaadjes zijn tegenwoordig overbevolkt,
maar als je de goeie momenten uitpikt, dan kan je nog genieten van wat rust en hoef
je niet in een boom te klimmen om de social distancing te respecteren of om
loslopende honden te ontwijken.
Verbinding dus.
De stappenteller op mijn GSM vertelt mij dat ik al een goeie 240 km verbinding
heb gestapt de afgelopen 30 dagen. En daar zitten 2 operatie- en vele trage wachtzaaldagen
tussen. Niet slecht dus. Een gemiddelde van ongeveer 8km connectie per dag.
Weer of geen weer. Zou je daar wandelspieren van kweken…?
Mijn vriend
heeft een deal met mij dat we elke avond, als ik die dag nog geen verbindend
wandelmoment heb gehad, met mij op stap gaat. Volgens mij kijkt hij al stiekem
uit naar de periode dat ik murw lig van de bestraling of van de bijwerkingen
van de aromadinges therapie. Zodat hij niet door weer en wind de donkere avond
moet in ploeteren met mij 😉. Sorry honey, zelfs bij
hevige regenbuien en huilende wind is de kans groot dat ik toch even een stapje
wil zetten. ’t Is maar dat je ’t weet…
Ondertussen kan
ik iedereen alleen maar aanraden om regelmatig een verbindend wandelmomentje in
te lassen. Met of zonder kanker, het doet deugd 😁!
Reacties
Een reactie posten