Levensgenieter

  FUCKFUCKFUCKFUCKFUCK Zo zou ik een bladzijde of 10 kunnen voltypen. In volle colère en frustratie. Ik geef toe: dat zou een geweldige letterverspilling zijn. En literair onverantwoord. Maar het zou in elk geval wel een beetje opluchten. Een klein beetje toch. De hormoontherapie is dikke sh**. De eerste weken was ik vooral misselijk en bijzonder moe. Vermoedelijk ook door de combo met de bestraling en mijn vreselijk geperturbeerde nachtrust. Zodra de misselijkheid was gaan liggen leek de aandacht te verschuiven naar pijn. Pijn in mijn armspieren, pijn in mijn schouders, heupen, bekken. Wat in het begin sluimerende pijn was, als een onweer dat in de verre verte rommelt, is uitgegroeid tot donder, hagel en wind. In het begin kon ik het nog omschrijven als onprettig, onbehaaglijk, niet comfortabel. De laatste twee weken kan ik het alleen nog labelen als pijn. Brute, naakte, wrange pijn. Het voelt alsof ik 5.000m heb gezwommen, met gewichten aan mijn armen en benen, terwijl mijn lij