De laatste rondes….

(The final countdown, Europe)

Binnen enkele uren nog eentje afvinken, dan zijn het er nog 2. Ik weet het, het wordt saai. Het lijkt alsof deze periode alleen maar draait rond die bestralingsmomenten. Uiteraard is dat niet zo. Maar het eist wel veel aandacht op, alleen al praktisch. Om nog maar te zwijgen van de fysieke impact. Al bij al valt het nog mee, ik mag niet klagen. Ik wist alleen niet dat jeuk op den duur niet meer aanvoelt als jeuk maar als pijn. In mijn herinnering is jeuk iets dat je associeert met lachen, met vrolijk kind-zijn, met plezier en beweging. Als het kriebelt moet je sporten, weet je wel?

Als het hard jeukt wil je vooral hard krabben! Laat dat nu net niet mogen met helende brandblaren. Aaaaaaaargh…….

Afleiding zoeken dan maar. Het afgelopen weekend speelde er aldoor één nummer in mijn hoofd: “the final countdown”. Een akelig oud nummer uit lang vervlogen tijden, toen jeuk nog plezant was. Ik heb daarnet mijn online yoga sessie stop gezet omdat het nummer bleef doorgaan. Een brug te ver voor mij, yoga op de tonen van de final countdown. Dan ben ik maar beginnen schrijven. Om helemaal eerlijk te zijn, ik ben ook een beetje beginnen zoeken. Op internet. Over jeuk. Niet doen dus.

Zelfs als je googelt over iets ogenschijnlijk onschuldigs zoals jeuk kan het internet je doen gillen. Het begon nochtans interessant en neutraal. Met een definitie: “Jeuk is een sensatie in de huid die de drang geeft om te krabben, te wrijven of te kloppen.”

Tja …

Vervolgens kwam ik bij de huidaandoeningen terecht. Pruritus, prurigo, atopisch eczeem, richen ruber planus, schurft,…. HELP!!!

En OEF, want dat heb ik uiteraard allemaal niet. Ik weet dat dit een reactie is op de bestraling! 

Het kriebelt nog steeds...

Wat zie ik vanuit mijn ooghoek in het volgende zoekresultaat staan blinken: “lymfeklierkanker (symptomen)”. STOP!! Hier ga ik effe op de rem staan. Dit helpt mij en mijn jeuk geen stap vooruit. Gooi het internet dicht en focus op iets anders. Iets constructiefs.

Terug naar de yoga dan maar?

Ach, het is eens iets anders: een gentle hatha op het ritme van de final countdown. Dat wordt op zijn minst lachen. En dat helpt ook prima tegen jeuk als ik mij goed herinner 😉…