Step by step

(Relax, take it easy, MIKA)

 

Het blijft knagen, de onzekerheid, elke dag opnieuw. Kanker is een soort persoonlijk Change Management project. Alles verandert, niets is zeker. Behalve dat wat er vandaag gezegd werd, morgen misschien helemaal anders blijkt te zijn. Onduidelijkheid troef. Gisteren zei de verpleegkundige nog tegen mij dat ze bewust bepaalde zaken niet vanaf het begin vertellen. Omdat de kans immers vrij klein is dat sommige dingen ook effectief gaan gebeuren. Zoals een 2^e operatie bijvoorbeeld (ja hoor)… of een 3^e… (aaaargh!!!). En je wil de patiënt niet nodeloos overladen met info die misschien toch niet relevant is. Of die de patiënt onnodig ongerust maakt. Ignorance is bliss, nietwaar 😇?

Stap voor stap, ik heb het de laatste weken al heel vaak gehoord. Gewoon de dingen aanvaarden zoals ze komen. Of ze nu positief zijn of niet. Laat ons zeggen dat ik dat een knaller van een uitdaging vind. Ik denk trouwens dat heel wat mensen mijn gevoel hierover delen. We zitten door Covid eigenlijk allemaal in een change verhaal. ‘We zitten misschien niet in hetzelfde schuitje, maar wel in dezelfde storm’ zoals ik onlangs in de krant las. En Covid of kanker, we moeten hier allemaal (buiten)gewoon door. Erkennen, aanvaarden, oplossingen zoeken, positief blijven.

Hoewel dat laatste soms ook mijn voeten uithangt (toch in het kankerverhaal dan). Ik herken wel wat Liesbeth Van Impe (hoofdredacteur van het Nieuwsblad die ook de diagnose borstkanker kreeg) zegt in een interview met Knack: Fuck Positief Denken! Fuck de idee dat je constant sterk en dapper en moedig en optimistisch moet zijn. Dat kan ook niet, dat is bovenmenselijk.

De ultieme skill om deze shit soap uit te zitten, is misschien wel dat je echt goed kan WACHTEN. Maar écht stééngoed hé! Dat je als het ware een natuurlijk wachttalent bent. Een onuitputtelijke dosis geduld hebt. Dat je een kei bent in aanvaarding en ondergaan. Is dat trouwens niet de essentie van de boeddhistische ingesteldheid? Leven is lijden en het pad van de verlichting of zoiets…?

Misschien iets om mij de komende weken eens over te buigen. Op zoek naar het pad van de verlichting, dat klinkt toch ook een beetje als op reis gaan? Op ’t gemakje uiteraard. Een zinvolle tijdinvulling, want wat doet een mens anders tussen al dat wachten door 😏.

Enfin, of ik het Verlichte Pad nu al dan niet ga vinden, echte volbloed ZEN zal het bij mij nog niet direct worden... Maar “relax & take it easy”, daar ben ik toch al flink mee aan de slag gegaan (oh irony 😆…).