Le vent me portera

(Le vent nous portera, Noir Désir)

Misschien heb ik toch nog een beetje verwerkingstijd nodig. Ik heb weer een heel akelige nacht achter de rug…

Gisteren was het positief nieuws, en toch ook weer shit. De confrontatie met de hormoontherapie die niet min is. Daar heeft de radiotherapeut mij nog eens goed met mijn neus ingewreven. Qua empathie kan dat toch tellen hoor! Ik was wat aan het informeren over de mogelijke bijwerkingen van de bestraling. Waarop Dr Erwt, zo ga ik hem gemakshalve noemen (gezien het vergelijkbaar empathisch vermogen en omdat RadioTherapeut afgekort klinkt als erwt, maar toch vooral omwille van de 1^e reden) monter en stellig verkondigde dat de bijwerkingen van de bestraling in alle relativiteit verwaarloosbaar waren. Als ze hun zin beginnen met: ‘ik wil u niet demotiveren mevrouw, maar die hormoontherapie…’, dan weet je dat je eigenlijk je oren moet bedekken, luid beginnen neuriën en snel weglopen. Maar dat deed ik niet. Die aangeleerde beleefdheid toch hé… En dus kreeg ik ongevraagd een overdosis potentiële bijwerkingen van de hormoontherapie koud op mijn bord. Waaronder eentje (van de vele, want hij was goed op dreef) over mijn concentratie- en denkvermogen, OMG. Daar had ik zelfs nog niet eens bij stilgestaan!!! Een soort halve dementie, ik ga niet meer kunnen werken, aaaaaaaaargh!!! Ik zag mezelf al voor de rest van mijn dagen in de zetel hangen als een obees, half verlamd en verschrompeld oudje (uiteraard met zo’n kwijltje in de mondhoek). Gelukkig zou ik het dan nog amper beseffen, als ik Dr Erwt mocht geloven.

Gevolg: tegen dat ik later die namiddag bij de borstchirurg zat, was ik totaal niet meer geneigd om op korte termijn aan de hormoontherapie te starten. Ik zat helemaal in onderhandelingsmodus. Dus toen hij de therapie aankaartte begon ik prompt over mijn spreidingsplan: eerst de bestraling tot mid februari. Dan vanaf eind februari, bwaaa, laat ons afronden naar maart, als ik emotioneel en fysiek hersteld zou zijn, starten met de hormoontjes. Hij keek mij heel verwonderd en vooral helemaal niet overtuigd aan.

Soit, ik zal jou als lezer de details van de onderhandeling besparen, maar de borstchirurg heeft mij uiteindelijk overtuigd dat ik beter direct door de zure appel bijt. Dan weet ik zo snel mogelijk hoe ik de therapie verdraag. En dan kunnen we onmiddellijk bijsturen indien nodig. EN… dan kan ik asap beginnen aftellen tot die 5 therapiejaren voorbij zijn. Wie had ooit gedacht dat ik enorm zou uitkijken naar mijn 53^e verjaardag, hahaha…

Tijdens mijn lange wakkere uren deze nacht heb ik overigens beslist dat ik gewoon géén last ga hebben van die stront therapieën, eat that dr Erwt!

Dit weekend ga ik eens goed gaan uitwaaien, waar de wind mij voert. En misschien een vers erwtensoepje maken: erwtjes goed aanschroeien in een ajuintje, verdrinken in een gloeiend heet bouillonneke en dan alles de blender in. Fijn vermalen tot een gladde soep, mmmmm.