-

 

Before...

(Sweet dreams (are made of this), Annie Lennox)

 

Dit vond ik nog wel een toepasselijk nummertje deze ochtend in de pre-operatie ruimte. ‘t Was eens iets anders dan de psychedelische bliepjes van vorige keer. Alleen de radio was hoorbaar waar ik lag te wachten. Verder wat gestommel van de poetsploeg die nog bezig was. Ik stond als allereerste ingepland, dus het was nog zalig rustig overal.

Vervolgens blèrde Urbanus 'het is weer vrijdag' (op de tonen van ‘ge moogt naar huis gaan’) de ether in. Grappig.

Maar geef mij maar sweet dreams.

 

 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

-
  I’m in the mood for another danske… (Dance Monkey, Tones and I) Morgen is de eerste echte straaldag. Dat klinkt zo positief vind ik, dat stralen. Alsof je je gaat laten opsmukken om er stralend mooi uit te zien. Of naar een tropisch oord trekt, waar het zonnetje haar best aan het doen is. Of een activiteit waarvan je zoooo blij blij blij wordt dat er een stralende glimlach op je gezicht verschijnt. Tja, hoe misleidend kan het zijn. Het heet natuurlijk radiotherapie, in plaats van straaldagen, en dat klinkt al heel wat minder aantrekkelijk… In elk geval, ik ben al aan terreinverkenning gaan doen vorige week, dus ik ken de weg. Dat bespaart mij al een pak stress. Er is zelfs een kapel vlakbij de oncologie afdeling. Voor als ik een spirituele pitstop wil maken. Of als ik eens met meneer pastoor wil filosoferen. Ik ben niet gelovig, maar een mens zou al eens troost kunnen vinden in de diepe teksten die daar ongetwijfeld hangen. Op zijn minst kan het tot afleiding en overpeinzingen
Meer lezen
-
  De laatste rondes…. (The final countdown, Europe) Binnen enkele uren nog eentje afvinken, dan zijn het er nog 2. Ik weet het, het wordt saai. Het lijkt alsof deze periode alleen maar draait rond die bestralingsmomenten. Uiteraard is dat niet zo. Maar het eist wel veel aandacht op, alleen al praktisch. Om nog maar te zwijgen van de fysieke impact. Al bij al valt het nog mee, ik mag niet klagen. Ik wist alleen niet dat jeuk op den duur niet meer aanvoelt als jeuk maar als pijn. In mijn herinnering is jeuk iets dat je associeert met lachen, met vrolijk kind-zijn, met plezier en beweging. Als het kriebelt moet je sporten, weet je wel? Als het hard jeukt wil je vooral hard krabben! Laat dat nu net niet mogen met helende brandblaren. Aaaaaaaargh……. Afleiding zoeken dan maar. Het afgelopen weekend speelde er aldoor één nummer in mijn hoofd: “the final countdown”. Een akelig oud nummer uit lang vervlogen tijden, toen jeuk nog plezant was. Ik heb daarnet mijn online yoga sessie stop g
Meer lezen
-
No obligations, no expectations (Icon, Daan)   Afgelopen week kreeg ik de volgende gouden raad van een vriend: in tijden van verlies en verdriet is het maar beter om geen verplichtingen en geen verwachtingen te hebben. Ik ben het daar volledig mee eens en ik heb er al erg veel aan gehad.   ·         Geen verplichtingen, oftewel: kiezen wat er echt toe doet Het gaat vooral over de verplichtingen die ik mezelf opleg. Nu ik in deze health vibe zit (klinkt beter dan een crisis, right  😉 ), heb ik de onweerstaanbare neiging om overal leerpunten in te zien. En er is geweldig veel interessante literatuur over deze leerpunten. Omgaan met verandering, positief denken, relaxatietechnieken, meditatie om beter te slapen, biofeedback, ... De lijst is indrukwekkend lang! Bovendien, als alternatieve tijdinvulling, omdat ik nu tijdelijk bewust wat minder werk, zie ik ook oneindig veel opportuniteiten in nieuwe hobby’s: paardrijden eventueel, misschien opnieuw een muziekinstrument bespel
Meer lezen