Mijn buik zegt dat het goed komt…

(Feel good, Gorillaz)

 

To chemo or not to chemo, dat is de hamvraag van vandaag. Mijn buik zegt dat het goed komt, dat radio- en hormoontherapie zullen volstaan om het kankertje te bedwingen. Maar mijn buik dacht 3 weken geleden ook niet dat er iets in mijn borst groeide. Tot daar de betrouwbaarheid van de buikvoorspellingen…

Het is eigenlijk indrukwekkend hoe zoiets kleins je leven dermate kan beheersen. Ieniemienie kankertje, met één kleine, miezerige uitloper. Je zou denken dat je dat snel en proper wegsnijdt, over & out, back to normal. Nietes dus, er moet nog met de bunsenbrander gestraald worden om de allerkleinste minikankercelletjes in de kiem te smoren. En een kudde hormonen moet erop los worden gelaten om helemaal zeker te zijn. Hoewel, zo helemaal zeker dan toch ook weer niet. Er blijft opvolging nodig, maanden, jaren...

Wat een indrukwekkende cellen toch, je zou er bijna bewondering voor krijgen. Bijna, zoals je voor een dappere krijger in de film bewondering krijgt: hand afgehakt, ontwapend, in de buik geprikt, haar weggebrand, … en toch blijven gaan. Voor alle duidelijkheid, BIJNA. Het is een shit kanker beest, dat je opvreet, je emoties, je tijd, je lichaam. Maar het komt goed, nog een paar uurtjes wachten en ik ken het grote master actieplan voor de uitroeiing van mijn onkruidcellen. Wachten, ik heb dat precies nog al veel gedaan de afgelopen weken 😬 haha…

Mijn buik blijft positief 😊!