Grumpf... 

(Stronger, The Score)

Mijn buik had gelijk: not to chemo. Joepie. Zonder uitroepteken. Het is een magere joepie. Dit super positieve nieuws wordt zwaar en donker overschaduwd door 2 shit zaken:

1) Er moet opnieuw gesneden worden. Fuckfuckfuck. Deze had ik niet zien aankomen. Smerige baby kanker zijn tentakeltje liep tot op het snijvlak. Waar dus nog kanker zit. Dat nog effe moet weg gehakt worden. Baby bleek uieindelijk ook niet zo baby te zijn; 3 cm, in plaats van de gescande 1,7 cm of zoiets. 

Dikke baby, met blubberrandjes die moeilijk zichtbaar en te vatten zijn. Ik ben boos. Boos op dat vreselijke rotding, boos dat het niet ineens weg is, pissed dat alles nu weer opschuift, ook de bestraling. Die zou in mijn kanker projectplan starten in de kerstvakantie. Lage impact op mijn agenda, ideaal om er zicht op te krijgen wat het met mij doet. En dan nog een paar weken in januari, klaar.

Niet dus... never a dull moment with cancer 😑

Aangezien ik de boodschap even aan het verwerken was en niet reageerde op het operatienieuwtje, achtte de borstchirurg de tijd rijp om de hormoontherapie uit te leggen. Meteen shit punt 2:

2) De chemische menopauze blijkt slechts a minor detail. Dat moeten ze doen omdat deze hormoontherapie anders niet werkt, de eierstokken moeten eerst lam gelegd worden. En de hormonen hebben bijwerkingen, uiteraard, anders zouden het geen hormonen zijn, duh. 

Extra bonus naast de menopauzefun: spier- en gewrichtspijnen. Lees: bomma van 48 stapt moeizaam en heeft iemand nodig om de fles water open te draaien. En dit gedurende 5j. Slik. 

Silver lining: er kan op elk moment beslist worden om deze therapie te stoppen en over te schakelen naar een iets minder invasieve hormoontherapie. Weliswaar met nog andere bijwerkingen. En een minder vernietigend effect op mijn kankerinvaders. Damn...

 

Ik wil brullen en slaan. Mij verzetten. Maar ik zwijg. Alle goedbedoelde 'het komt goed', 'volhouden', 'blijf positief', ik kan ze uitkotsen. Ik wil gewoon wat BEGRIP. Want ik wéét verdomme wel dat het uiteindelijk goed komt. Dat deze kanker uiteindelijk zal vernietigd zijn. Dat ik nu nog niet doodga. Maar îk heb GVD wel recht op mijn portie brullen, bijten en bleiten. Mijn eigenste emo BBB versie. Want dit is shit. Je leven dat van de ene dag op de andere uit je handen wordt genomen, weg plannen, weg controle, weg zorgeloosheid. Geen zekerheden, alleen ondergaan, aanvaarden, slikken. Dat is DIKKE SHIT. En daar mag ik best een down momentje over hebben. Of 10...

Het zou eigenlijk ongelooflijk goed doen om nu keihard op een boksbal te gaan meppen.  ik heb er in de garage eentje hangen. Jammer genoeg kan dat niet. Mijn snijwonden zijn nog aan het helen. Och ja, eentje daarvan gaat toch weer open op 4 december... pfffff

OK, genoeg. Ik ga mij de dag inpompen. Hoofd omhoog, schouders recht, borst vooruit (de ene al wat meer dan de andere 😏)

What doesnt kill you makes you stronger, right Nietzsche...